DUA

"Dualarınız olmasaydı Rabb katında neye yarardınız?" -Furkan 77-

İnsan, fıtratı gereği ruhunun bir yerlerinde inanma ihtiyacına sahip bir varlıktır. İnanç, ruhun şekillenmesine ve anlamlanmasına vesiledir. İnsanoğlunda inançsızlıktan bahsetmek yaradılışa isyandır, ihanettir.

İnancın gerçeği ise Allah'a inanmaktır. Güvenmek ve teslim olmak. Varlığının anlamını farketmek, kabul etmek ve tümden teslim olmak. Amennâ ve Saddeknâ...

Teslim olduktan sonra insanoğlunun karşısına çıkan ilk vaad Cennet'tir. Cenneti istemek, Allah inancının temelidir. Varlığın anlamı, sonu cennet ümidiyle biten bir hayattır. Allah inancı ve yaradılış manası, yeryüzünde inanan insanların cennet ümidi ve cehennem korkusuyla hayatlarında bir düzen tesis etmelerini temel almaktadır.

Düşünün bir kez. Hayat, doğumdan ölüme ve ardında bir sonsuzluğa uzanan süreç. Sonsuzluğu hayal edince, doğumdan ölüme demek, bir ömür demek ne kadar aciz kalıyor. Sonsuz : Sonu olmayan, hiç bitmeyen, devam ettikçe eden... Bu küçüklüğü, bu anlamsızlığı keşfettikten ve asıl anlamın sonsuzlukta olduğu görüldükten sonra, ardından gelen dehşet sorgulama; "nasıl?" bir sonsuzluktur. İnanan insanın önünde yalnızca iki yol var, çok da karmaşık değil. Cennet ve Cehennem.

İşte tam bu noktada, inancın hayatı şekillendiren rükunlarında bir öge var. DUA. İstemek. Tek ve Bir olan yalnızca O'nu İlah kabul etmek, Vahdet'e teslim olmak; ardından istemeyi getirmekte.

Dua, insanın aczini kabul etmesidir. Allah'a yakınlaşması için bir yol, bir vesiledir. Son çare değil, ilk istek, her zaman istektir. Dillerin duaya alışmasını rutin, sıradan ve güncel kılmaktır hayatın her anında. Ve herşeyi, "Terliğinizin kopan kopçasına kadar" istemektir.

Estağfurullah bir duadır, Selamun Aleykum bir duadır, Besmele, Hamd, La İlahe İllallah hepsi birer duadır. Ve namaz, Peygamberin göz serinliği, zihin sukuneti; başlı başına bir duadır.

Çocuğa dua, rızka dua, anaya babaya dua... Hayatın her anında, her yerde, herkesle birlikte.

Eller karıncalanıncaya kadar, omuzlar yoruluncaya kadar, gözler ıslanıncaya ve aczile teslimiyeti kalbte hissedinceye kadar dua.

Dua : Aciz ömre amin diyene kadar...

İNSAN - KABUK

İnsan/kabuk yavuz selim taştekne yavuzst@gmail.com İnsan: Bu kelimenin aslı lügat âlimlerince "ins" ten geldiği söylenir. 1 Kamus‘ta " 2 Nisyan-Unut(k)an kelimesinden türediği dolayısı ile malullük (hastalık) potansiyeli taşıdığı şeklinde tarif edilir. İnsan: Huy ve ahlakı yüksek. Terbiyeli manalarını havi olduğu gibi, akıl ve şuur ile diğer canlılardan ayrı Allah Teâlâ’nın en mükemmel mahlûkudur. Aynı zamanda; Rabbani nimetleri unutkanlığı dolayısı ile (nisyanlı manasına) insan denilmiş. Atasözü: Hafıza-ı beşer, nisyan ile maluldür. İnsan hafızası(aklı) Unutkanlıkla yüklüdür (hastalıklıdır). İnsan için en güzel, en derin, doyurucu bilgiyi onu yaratandan biliyoruz. "Biz insanı en güzel (en yüksek, mükemmel) surette yarattık" tin suresi. İnsan bir kabuktur, önü arkası olan, içi ve dışı ile bir kabuk, İnsan/Kabuk. Sevdiğimiz insanlara içsel davranırız. İçimizden gelen en güzel duygularla onları karşılar yüzümüzü/cephemizi/özümüzü onlara döneriz. Hoşlanmadıklarımıza ‘’evlat olsa sevilmez’’ diyeceklerimize ise arkamızı. Güzel söz söyleyenlere yüzümüzü döner güleriz, negatif saçanlara dedikoduculara ise ardımızı döneriz. Arkamızdan konuşanların hep önündeyizdir. İstediklerini söylesinler. Eve girerken “selam” ile girer ailemize yüzümüzü döner, işi-gücü stresi arkada bırakırız. Hedefleri içselleştirdiğimizde onları hep önümüze alır, yüzümüzü ufka diker maveraya kadar ferasetle bakar mesafeleri ise arkamızda bırakırız. Sevinçler beklerken bizi, mazeretlerle kaybedecek vakitler sadece kabuğun arkasındadır. Adeta; başarıdan dolayı sahne çıkmış, ışıkların altında, bize sevgi ve gıpta ile yüzünü dönen milyonların önündeyizdir, sevdiklerimizin yanında hep böyle hissederiz. Oraya gelene kadar çekilen çile, hayal kırıklıkları ve üzüntüler ise sahnenin gerisindedir artık. Kabuğumuzun içi, kabuğun önü hep iyi, temiz, güzel, faydalı ve neşeliye yönelir. Kötü, fena, pis, çirkin, günah, şüphe ise kabuğun dışına. İçimizdeki en büyük sevgiyi annemize sunarken, kollarımızı açarak yüzümüzü süreriz yüzüne. Çocuklarımızı koklarken dünyanın tüm dertleri dışındadır kabuğun çoktan. Düşman hep arkadan saldırır, biz ise dost ararız gözümüzün önünde. Tövbe ile artık eşelenmeyen günahlar arkada bırakılmıştır, kitaba yöneliriz ilk emir “OKU” ile. Yüzü Cebrail'i görenin yüzü suyu hürmetine aleyhisselatu vesselam. Ve bir şehir ki tüm şehirlerin anasıdır 3 onu görmek isteriz, onu içimizden gördükten yıllar sonra yüzümüzle görüp sileriz tüm şehirleri ondan gayri, günahlarımızı bıraktığımız gibi bırakırız arkada tüm zaman ve mekânı. Ve O’na yöneliriz her gün beş kez. Ellerimizi kaldırıp her şeyi geriye bırakarak, İçimiz, özümüz, yüzümüz hep O’na dönüktür. Sırtımız ise ondan başka her şeye Allahuekber. 1 Kamus: Büyük Lügat Kitabı. Ana Sözlük. 2 Nisyan: Unutma, unutkanlık. 3 ''Şehirlerin anası'' İlk ev, ilk mabet. "Şüphesiz insanlar için kurulan ilk mabet, Bekke(Mekke)’deki çok mübarek ve bütün âlemlere hidayet kaynağı olan Beyt (Kâbe)dir.” Ali İmran 96

BESMELE

"Besmele her kitabın anahtarıdır"

İnsan her an birşeye başlıyor.

Güne başlıyor, yemeğe başlıyor, seyahate başlıyor, namaza başlıyor, işe başlıyor.

Her başlangıç, yanında bir umudu besliyor. Ve o umutların bizi bir yerlere ulaştırmasını bekliyoruz.

Her meşru işe başlarken, Allah'ın adını katarak başlamak, "Bismillahirrahmanirrahim" demek, o işten umulan hayrı çoğaltır. "Her ne iş ki, Besmelesiz başladı, o güdüktür" buyurmuştur Peygamber Efendimiz (sav)... Mesela, şeytan; Besmelesiz başlanan her yemeği kendi hakkı sayarmış.

Başlarken "Bismillah" başarı duasıdır. Yaradan'a sığınmak, kul olarak aczini ifade etmek ve bir anlamda "Sen olmazsan Ya Râb!" demektir.

Besmeleyi çoğaltın, Besmeleyi tavsiye edin ve yayın... Etrafınıza, ailenize...

Çocuklarınıza en önemlisi.

Su içerken, yatarken, kalkarken, dersine başlarken, okula giderken, yemek yerken...

Onlara da öğretin, mahrum kalmasınlar, Kolaylaştıranın Rahmetinden.

Dua ile... Bismillahirrahmanirrahim İnşaallah...