İNSAN - KABUK

İnsan/kabuk yavuz selim taştekne yavuzst@gmail.com İnsan: Bu kelimenin aslı lügat âlimlerince "ins" ten geldiği söylenir. 1 Kamus‘ta " 2 Nisyan-Unut(k)an kelimesinden türediği dolayısı ile malullük (hastalık) potansiyeli taşıdığı şeklinde tarif edilir. İnsan: Huy ve ahlakı yüksek. Terbiyeli manalarını havi olduğu gibi, akıl ve şuur ile diğer canlılardan ayrı Allah Teâlâ’nın en mükemmel mahlûkudur. Aynı zamanda; Rabbani nimetleri unutkanlığı dolayısı ile (nisyanlı manasına) insan denilmiş. Atasözü: Hafıza-ı beşer, nisyan ile maluldür. İnsan hafızası(aklı) Unutkanlıkla yüklüdür (hastalıklıdır). İnsan için en güzel, en derin, doyurucu bilgiyi onu yaratandan biliyoruz. "Biz insanı en güzel (en yüksek, mükemmel) surette yarattık" tin suresi. İnsan bir kabuktur, önü arkası olan, içi ve dışı ile bir kabuk, İnsan/Kabuk. Sevdiğimiz insanlara içsel davranırız. İçimizden gelen en güzel duygularla onları karşılar yüzümüzü/cephemizi/özümüzü onlara döneriz. Hoşlanmadıklarımıza ‘’evlat olsa sevilmez’’ diyeceklerimize ise arkamızı. Güzel söz söyleyenlere yüzümüzü döner güleriz, negatif saçanlara dedikoduculara ise ardımızı döneriz. Arkamızdan konuşanların hep önündeyizdir. İstediklerini söylesinler. Eve girerken “selam” ile girer ailemize yüzümüzü döner, işi-gücü stresi arkada bırakırız. Hedefleri içselleştirdiğimizde onları hep önümüze alır, yüzümüzü ufka diker maveraya kadar ferasetle bakar mesafeleri ise arkamızda bırakırız. Sevinçler beklerken bizi, mazeretlerle kaybedecek vakitler sadece kabuğun arkasındadır. Adeta; başarıdan dolayı sahne çıkmış, ışıkların altında, bize sevgi ve gıpta ile yüzünü dönen milyonların önündeyizdir, sevdiklerimizin yanında hep böyle hissederiz. Oraya gelene kadar çekilen çile, hayal kırıklıkları ve üzüntüler ise sahnenin gerisindedir artık. Kabuğumuzun içi, kabuğun önü hep iyi, temiz, güzel, faydalı ve neşeliye yönelir. Kötü, fena, pis, çirkin, günah, şüphe ise kabuğun dışına. İçimizdeki en büyük sevgiyi annemize sunarken, kollarımızı açarak yüzümüzü süreriz yüzüne. Çocuklarımızı koklarken dünyanın tüm dertleri dışındadır kabuğun çoktan. Düşman hep arkadan saldırır, biz ise dost ararız gözümüzün önünde. Tövbe ile artık eşelenmeyen günahlar arkada bırakılmıştır, kitaba yöneliriz ilk emir “OKU” ile. Yüzü Cebrail'i görenin yüzü suyu hürmetine aleyhisselatu vesselam. Ve bir şehir ki tüm şehirlerin anasıdır 3 onu görmek isteriz, onu içimizden gördükten yıllar sonra yüzümüzle görüp sileriz tüm şehirleri ondan gayri, günahlarımızı bıraktığımız gibi bırakırız arkada tüm zaman ve mekânı. Ve O’na yöneliriz her gün beş kez. Ellerimizi kaldırıp her şeyi geriye bırakarak, İçimiz, özümüz, yüzümüz hep O’na dönüktür. Sırtımız ise ondan başka her şeye Allahuekber. 1 Kamus: Büyük Lügat Kitabı. Ana Sözlük. 2 Nisyan: Unutma, unutkanlık. 3 ''Şehirlerin anası'' İlk ev, ilk mabet. "Şüphesiz insanlar için kurulan ilk mabet, Bekke(Mekke)’deki çok mübarek ve bütün âlemlere hidayet kaynağı olan Beyt (Kâbe)dir.” Ali İmran 96